ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗ Ν. ΒΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ Ν.ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ Από τα παιδιά της γενιάς του 1960 και παλιότερα

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗ Ν. ΒΥΣΣΑ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ Ν.ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

Από τα παιδιά της γενιάς του 1960 και παλιότερα

Η κούνια είναι ένα από τα πιο γνωστά και πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών.

      Το παιχνίδι είναι στενά συνδεδεμένο με το παιδί. Παιχνίδι σημαίνει παιδί και παιδί σημαίνει παιχνίδι. Το παιδί , μόλις θα βρει ευκαιρία, θα επιδοθεί στο παιχνίδι. . Με το παιχνίδι του δίνεται η δυνατότητα να δημιουργήσει, να αναπτύξει κριτική σκέψη και  φαντασία, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, πνεύμα συνεργασίας και εποικοδομητικής άμιλλας και γενικά να διαπλάσει  τον χαρακτήρα του.

Τα περισσότερα παιχνίδια της σημερινής εποχής είναι βιομηχανικά και ηλεκτρονικά και κυρίως ατομικά, ενώ της παλιότερης εποχής ήταν κυρίως ομαδικά, επινοήσεις και κατασκευές των ίδιων των παιδιών.

ΤΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ ΣΤΗ Ν. ΒΥΣΣΑ

ΤΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ ΣΤΗ Ν.  ΒΥΣΣΑ

          Ευλογημένο καλοκαίρι !  Ζέστη αφόρητη αλλά και απαραίτητη για να μεγαλώσουν τα φυτά και να δέσουν οι καρποί των δέντρων. Τα φασολάκια από μέρα σε μέρα διαφοροποιούνται σε μέγεθος, τα κολοκύθια εμφανίζονται στις μύτες των πανέμορφων κίτρινων λουλουδιών, τα μήλα, τα ΄΄αρμούτια΄΄ και τα ΄΄αβρόμπλα΄΄ μεγαλώνουν όλο και πιο πολύ και γενικά κάθε φυτό βιάζεται να δώσει τους καρπούς του και να τους μεγεθύνει.

          Στη Ν. Βύσσα, στα παλιότερα χρόνια,  τότε στη δεκαετία του 1950, του 60 και του 70, όλοι οι κάτοικοι, γύρω στις 6.000 ψυχές, ασχολούνταν αποκλειστικά με τη ΄΄μητέρα γη΄΄. Εργατικοί και καλοί γνώστες της γεωργίας, επιδίδονταν με μεράκι και συστηματικά στις διάφορες καλλιέργειες, απολαμβάνοντας και τα οικονομικά αποτελέσματα της κοπιώδους προσπάθειας τους.  Γιατί η γη τους είναι εύφορη και τους ανταμείβει με το παραπάνω, εφόσον την αγαπούν και την προστατεύουν.

««ΛΟΝΤΖΙΕΣ»» ΣΤΗ Ν. ΒΥΣΣΑ

««ΛΟΝΤΖΙΕΣ»» ΣΤΗ Ν. ΒΥΣΣΑ

Η Λόντζια αυτή στη Ν. Βύσσα περιμένει κι άλλους επισκέπτες για να συμπληρωθούν οι θέσεις.

          -Μήτσιου, μπήτσαν δουλειές σ’ ;

          -Ου, μπήτσαν δε  λες. Τώρα να πα’αίνου καμιά βόλτα κατ’ τα μπακάλια, να πιω κι καμιά ρακή. Συ τι θα κάμ’ς;

          -Τι να κάμου γω, θα βγω στη λόντζια να ξισκάσου καμπόσου. Το ίδιου δεν κάμνου κάθι μέρα; Στη λόντζια θα μάθου κι τι γίνητει στου χουριό. Θα γιμίσου κι τις λαήνεις.

          -Κι καλά θα κάμ’ς. Τόσ(η) δουλειά έκαμεις σήμιρα. Γω πα’αίζου τώρα.

          -Κοίταξει να μην αργήσ’ς του βράδυ. Ταχιά στου χουράφ(ι) έχουμει πάλι πιρσσή δουλειά.

          -Χίτς μη σταναχουριέσει. Θα έρτου νουρίς.

 λ

Λόντζες γίνονταν κι σ' άλλες περιοχές της Ελλάδας, 

αλλά με άλλη ονομασία.

          Ο διάλογος αυτός μας παραπέμπει στις λόντζιες που γίνονταν τα παλιότερα χρόνια σε κάθε γειτονιά της Ν. Βύσσας.

          Η λέξη ΄΄λόντζια΄΄ προέρχεται από την ιταλική λέξη loggia που σημαίνει ΄΄θεωρείο΄΄, δηλαδή το θεωρείο του θεάτρου και αργότερα στις βενετοκρατούμενες περιοχές της Ελλάδας σήμαινε κυκλικό ή πολυγωνικό κιόσκι με τζαμαρία.  Μετέπειτα ήταν ειδικός χώρος του παλατιού, τόπος συνάντησης των ευγενών. Εδώ οι άρχοντες συζητούσαν για τις διάφορες υποθέσεις  και έπαιρναν αποφάσεις για θέματα που αφορούσαν  την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου. Παράλληλα ήταν και τόπος συνάντησης και ψυχαγωγίας τους. Ο διοικητής παρακολουθούσε τις διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν και ανακοίνωνε τις διάφορες αποφάσεις τους προς τον λαό. Ήταν δηλαδή ο χώρος που συγκεντρώνονταν  και συζητούσαν όλα τα νέα της ημέρας.

          Είναι βέβαια απορίας άξιο και δεν μπορεί να εξηγηθεί πώς μια λέξη και το νόημά της μεταδίδεται από τις βενετοκρατούμενες περιοχές σε άλλους τόπους που δεν έχουν καμιά σχέση γεωγραφικά και πολιτιστικά. Έτσι και η έννοια της κυκλικής συγκέντρωσης μεταφέρεται στη Ν. Βύσσα και γίνεται χώρος συγκέντρωσης σε κύκλο, ή μάλλον καλύτερα σε ημικύκλιο, για τις γυναίκες του χωριού μας.